واقع بینی حضرت فاطمه(س)

س:واقع بینی حضرت فاطمه(س)چگونه است؟

ج: فاطمه (س) واقع بين است ولى هدفگرا، وضع و شرايط موجود را دائماً مى ‏بيند ولى تسليم آن نيست، دائماً سرگرم ارزيابى از آن است و مى‏ كوشد فرجام امور را بنگرد، گاهى درشرايط حاد زندگى اين انديشه براى او پديد مى‏ آمد كه احساسات درونى خود را يكباره بيرون بريزد و عقده دل را كه ترس از گلوگيرى آن داشت رفع كند ولى فرمان عقل و تابعيت حكومت الله، او را از اين اقدام مانع بود .
او واقعيت‏ها را مى‏ ديد ولى در زندگى خود هدف خويش را تعقيب مى‏ كرد، كارى كه انجام مى ‏داد از روى هوى و هوس نبود. رسول خدا (ص) درباره‏ اش فرموده بود: اين دختر كارى نمى‏ كند كه خدا آن را دوست نداشته باشد و در مراحل خواهش و تمنايش بجایى رسيده كه او آنچه را كه خدا خواسته است مى‏ خواهد (مصداق و ما يشاؤون الا ان يشاء الله رب العالمين) .
عامل تنظيم رابطه‏ اش با خود، با خداى و با ديگران عقل است و خرد، نه چيزى ديگر، او مصالح و منابع اسلام را ملاك قرار مى‏ دهد نه جنبه‏ هاى شخصى حيات را. در هر اقدامى كه مى‏ خواهد انجام دهد نخست از خود مى‏ پرسد آيا خداى هم بدان رضايت دارد يا نه؟. به على (ع) شفقت دارد و شايد در دل اين احساس براى زنان پديد آيد كه اگر همسرش به جبهه رود كشته شود و قلباً ناراضى از حركت او باشند. اما فاطمه (س) مى ‏داند تا خداى نخواهد كسى كشته نمى‏ شود و جایى را كه خداى بخواهد جاى سخنى نيست. پس نبايد از حضور على (ع) در جبهه نگران باشد و او نگران نبود.