سپاه کشور را در دست دارد و در همه امور دخالت می‌کند و در زمینه اقتصادی رانت و قاچاق انجام می‌دهند و هر جا شرکتی فعالیت می‌کند سپاه سهام آن را خریداری می‌کند مثلا در بندر رجایی در جنوب، کالا را قاچاق می‌کند و یا با تعرفه خیلی پایین وارد می‌کند که به ضرر دیگر واردکننده‌ها می‌شود...
 

پاسخ شبهه:

کشور را مقام معظم رهبری(مدظله) و مردم با انتخاب کارگزاران خود در دولت، مجلس و... اداره می‌کنند و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، یکی از نهادهای این کشور می‌باشد.

پس اگر بگویند: «کشور را سپاه اداره می‌کند»، یک ضد تبلیغ دوسویه است که بخش کوچک آن به سپاه مربوط می‌گردد که البته حاکی از توانمندی آن خواهد بود و بخش بزرگ آن به تمامی ساختار اداره کشور (دولت، مجلس، سازمان‌ها و...) مربوط می‌گردد که نشان از بی‌‌عرضگی آنها دارد! پس این شایعه عوامانه، مستند، مستدل و مقبول نمی‌باشد.

منکر تخلفات احتمالی در سپاه پاسداران نمی‌باشیم؛ چون هیچ نهاد و ارگانی کامل و مصون از خطا و اشتباه نیست، اما حقایق و واقعیت‌هایی وجود دارد که اذهان عمومی باید از آنها مطلع باشند، مانند:

الف) دشمنان خارجی به سرکردگی آمریکا و انگلیس، از همان ابتدای پیروزی انقلاب و جمهوری اسلامی ایران، سپاه پاسداران را که نقش بسیار مؤثری در رویارویی با منافقین در شهرها، قائله تجزیه کشور در کردستان و جنگ تحمیلی 8 ساله داشت، بزرگترین سد مقابل خود [پس از رهبری و مردم] شناخته‌اند. آنها سپاه را به حق، بازوی توانمند رهبری (ولایت)، و پشتیبان قدرتمند ملت ایران می‌شناسند.

ب) اکنون، پس از نافرجامی برجام، ایستادگی سپاه پاسداران از نفوذ آنها به سایت‌های نظامی، رشد صنایع موشکی که نقش پدافندی و دفاعی صددرصد مؤثری در بازدارندگی از حملات نظامی به این کشور دارد، نقش سپاه پاسداران در مقابله با تروریسم بین‌الملل در منطقه که خوفناک‌ترین طرح آمریکایی - انگلیسی قرن می‌باشد و شکست پروژه داعش، برای تجزیه عراق، سوریه و سپس نفوذ به ایران و...، این دشمنی تشدید و مضاعف گردیده است.

ج) در داخل کشور نیز توطئه‌های سیاسی، نظامی، اقتصادی و امنیتی بسیاری به خاطر حضور همه جانبه سپاه پاسداران خنثی گردیده است، پس بالتبع بغض دشمنان داخلی نیز تشدید گردیده است. اما چون علیه این اقدامات نمی‌توانند در میان اذهان عمومی مردم ضد تبلیغ کنند، پروژه‌های اقتصادی را بهانه کرده‌اند و البته می‌دانند که تضعیف بنیه مالی و اقتصادی، به مثابه تضعیف کل یک مجموعه می‌باشد.

پروژه‌های اقتصادی:
نظر به این که هر گونه هجمه و ضد تبلیغ علیه سپاه پاسداران، با مخالفت شدید اذهان عمومی مواجه می‌گردد، تنها بهانه، عرصه اقتصادی باقی می‌ماند؛ تا بگویند: شکست‌های مجلس و دولت در عرصه اقتصادی، که گاهی همچون «جنگ نیابتی» علیه بنیه اقتصادی این کشور ظهور و بروز دارد، تقصیر فعالیت‌های اقتصادی سپاه پاسداران است! چنان که می‌بینید در آخر بحث به جای تولید، به واردات اشاره می‌شود!

قانون اساسی:
نیروهای مسلح در هر کشوری، از امکانات گسترده نیروهای تخصصی (به ویژه مهندسی)، ماشین‌آلات و دستگاه‌ها (لجستیکی)، حمل‌ونقل هوایی، زمینی و دریایی، امکانات پدافندی غیر عامل و... برخوردار می‌باشند که اختصاص آنها به فعالیت‌های نظامی و یا صرفاً جنگ، به مثابه راکد گذاشتن این سرمایه‌های کلان می‌باشد.

از این‌رو، در قانون اساسی این کشورها و نیز شرح وظایف هر یک از نیروهای مسلح، فعالیت در عرصه عمرانی و اقتصادی آنها (در زمان صلح) پیش‌بینی شده است.

طبق اصل صدوچهل‌وهفتم [147] قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: «دولت باید در زمان صلح از افراد و تجهیزات فنی ارتش در کارهای امدادی، آموزشی، تولیدی و جهاد سازندگی، با رعایت کامل موازین عدل اسلامی استفاده کند در حدی که به آمادگی رزمی آسیبی وارد نیاید».

بنابراین نیروهای مسلح می‌توانند و باید که امکانات و نیروهای خود را در زمان صلح در عرصه‌های فرهنگی، اقتصادی، علمی، امدادی و... به کار اندازند.

پروژه‌های انجام شده توسط سپاه پاسداران:
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تا کنون بیش از 40 هزار پروژه عمرانی را به انجام رسانده است که بیش از 200 مورد آن، ابَرپروژه بوده است؛ پروژه‌هایی که ابتدا به شرکت‌های به اصطلاح غول‌پیکر و چندملیتی بزرگ جهان داده شد و آنها نیز پس تحمیل هزینه‌های گزاف، اتلاف وقت و از بین بردن فرصت و... (که توجیه اقتصادی را چالش مواجه می‌کند)، شروع نکرده و یا ناتمام رهاکردند و رفتند!

پالایشگاه خلیج فارس؛ بیش از 20‌میلیون مترمکعب سد؛ احداث جاده‌ها؛ بالغ بر ۱۳هزار پروژه محرومیت‌زدایی؛ تأسیس بیمارستان‌های صحرایی؛ خانه‌سازی گسترده در مناطق زلزله‌زده و...؛ از جمله این پروژه‌های انجام‌شده می‌باشد و ای کاش که «جهاد سازندگی» نیز در وزارتخانه ادغام نمی‌گردید و موازی با سپاه پاسداران، به انجام پروژه‌های عمرانی اقدام می‌نمود.

نکات:
1-  چه در آمریکا، چه در کشورهای بزرگ اروپایی یا آسیایی (چین، ژاپن و...) و چه در ایران، پروژه‌های کلانی وجود دارد که شرکت‌های بخش خصوصی نه توان ورود به آنها را دارند و نه برایشان صرف دارد. اما نهادها، نیروهای مسلح و سازمان‌های بزرگ غیرخصوصی، با توجه به سرمایه‌های کلان مالی و غیرمالی خود (تجهیزات و...) می‌توانند آنها را به انجام رسانند.

2-  در ایران نیز سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، معمولاً به پروژه‌هایی که شرکت‌های کوچک‌تر بخش خصوصی می‌توانند آن را به انجام رسانند، وارد نمی‌شود [پروژه‌های زیر صد میلیارد تومان].

3-  وقتی یک شرکت بزرگ خارجی یا داخلی، خصوصی یا دولتی، یا شرکت‌های اقماری وابسته به نیروهای مسلح (از جمله سپاه)، انجام یک پروژه کلان را بر عهده می‌گیرند، کارها را بین صدها شرکت دیگر تقسیم می‌کنند؛ در واقع مانند این است که آن سرمایه عظیم ملی را به پشتیبانی شرکت‌های کوچکتر آورده‌اند؛ پس کار و کارآفرینی توسعه می‌یابد.

4-  در عرصه واردات نیز سپاه پاسداران هیچ‌گاه نمی‌رود مانند برخی کانال بزند تا ده‌ها کانتینر لباس قاچاق وارد کند تا کارگاه‌های تولیدی داخل بخوابد؛ یا شب عید سیب و پرتقال و نارنگی وارد کند تا باغداران محصول داخلی خود را کنار جاده‌ها بریزند و یا حتی خشکبار وارد این کشور کند و...؛ بلکه ممکن است در برخی از کالاهای استراتژیک، مانند واردات صنایع خاص، یا واردات شکر و... اقدام نماید تا قاچاقچیان بیش از این نتوانند خون ملت را در شیشه کنند.

البته منکر این که چه بسا تخلفاتی در این راستا انجام پذیرد نیز نمی‌توان شد؛ اما آن که به این بهانه، آن حضور فعال، گسترده، لازم، ضروری و تعیین‌کننده را زیر سؤال می‌برد، یا اطلاع ندارد و یا دانای مغرض است و می‌داند چرا این همه با سپاه پاسداران مخالف است